Mi amigo no encontró lo que buscaba, y según yo llegué a presumir, consistió en que no buscaba nada, que es precisamente lo mismo que a otros muchos les acontece. Algunas madres, sí, buscaban a sus hijas, y algunos maridos a sus mujeres, pero ni una sola hija buscaba a su madre, ni una sola mujer a su marido. Acaso—decían,—se habrán quedado dormidas entre la confusión en alguna pieza... Es posible—decía yo para mí,—pero no es probable.
Una máscara vino disparada hacia mí.
—¿Eres tú?—me preguntó misteriosamente.
—Yo soy—le respondí seguro de no mentir.
—Conocí el dominó; pero esta noche es imposible; Paquita está ahí; mas el marido se ha empeñado en venir; no sabemos por dónde diantres ha encontrado billetes. ¡Lástima grande! ¡mira tú qué ocasión! Te hemos visto, y no atreviéndose a hablarte ella misma, me envía para decirte que mañana sin falta os veréis en la Sartén... Dominó encarnado y lazos blancos...
—Bien.
—¿Estás?
—No faltaré.
—¿Y tu mujer, hombre?—le decía a un ente rarísimo que se había vestido todo de cuernecitos de abundancia, un dominó negro que llevaba otro igual del brazo.
—Durmiendo estará ahora; por más que he hecho, no he podido decidirla a que venga; no hay otra más enemiga de diversiones.
—Así descansas tú en su virtud; ¿piensas estar aquí toda la noche?
—No, hasta las cuatro.
—Haces bien.
En esto se había alejado el de los cuernecillos, y entreoí estas palabras:
—Nada ha sospechado.
—¿Cómo era posible? Si salí una hora después que él...
—¿A las cuatro ha dicho?
—Sí.
—Tenemos tiempo. ¿Estás segura de la criada?
—No hay cuidado alguno, porque...
Una oleada cortó el hilo de mi curiosidad; las demás palabras del diálogo se confundieron con las repetidas voces de: ¿me conoces? te conozco, etcétera, etc.
¿Pues no parecía estrella mía haber traído esta noche un dominó igual al de todos los amantes, más feliz, por cierto, que Quevedo, que se parecía de noche a cuantos esperaban para pegarles?
—¡Chis! ¡chis! Por fin te encontré—me dijo otra máscara esbelta, asiéndome del brazo, y con su voz tierna y agitada por la esperanza satisfecha. ¿Hace mucho que me buscabas?
—No por cierto, porque no esperaba encontrarte. | Ene lagunak ez zuen aurkitu bila ari zen hori, eta, neronek ondorioztatu nuenez, ez zen ari ezeren bila, beste askori gertatzen zaien bezalaxe. Zenbait ama, bai, alaben bila zebiltzan, eta zenbait senar emazteen bila, baina ezein alaba ez zen ari amaren bila, ezein emazte senarraren bila. Beharbada —zioten—, lo gelditu dira piezaren baten nahasmenean… Baliteke —nioen ene baitarako—, baina ez dirudi. Maskaradun bat ziztu bizian hurbildu zitzaidan. —Zeu zara?—galdetu zidan, misterioz. —Neu naiz—erantzun nion, egiatan ari nintzelako segurtasunaz. —Dominoa ezagutu dut; gaur gauean, baina, ezinezko da; hor dago Paquita; senarra, ordea, etortzen tematu da; ez dakigu non arraio aurkitu dituen txartelak. Hau da lastima izugarria! A zer aukera! Ikusi zaitugu, eta, hura ausartu ez denez zuri mintzatzera, neu bidali nau esatera bihar falta gabe La Sartenen elkar ikusiko duzuela… Domino gorria eta begizta zuriak… —Ongi. —Han izango zara? —Ez dut huts egingo. —Eta zure emaztea, gizon?—esan zion izaki guztiz bitxi bati, zeina ugaritasunaren adartxoz josia baitzegoen, besotik bere berdin bat zeraman domino beltzdun batek. —Lotan egongo da orain; eginahalak eginagatik ere, ezin izan dut konbentzitu etor dadin; ez da, gero, dibertsioaren arerio handiagorik. —Hartara, zu lasai ibiliko zara haren bertutez; gau osoa hemen egon asmo duzu? —Ez, laurak arte. —Ongi egingo duzu. Hartan, adartxoak zeramatzana aldendu egin zen, eta hitzok entzun nituen erdizka: —Ez du ezer susmatu. —Nola liteke? Hura baino ordubete geroago irten naiz eta… —Lauretan esan du? —Bai. —Badugu astia. Ziur zaude neskameaz? —Ez dago zertan arduratu; izan ere… Jende andana batek ene jakin-minaren haria eten zuen; elkarrizketako gainerako hitzak etengabeko ahotsokin nahasi ziren: “ezagutzen nauzu?”, “ezagutzen zaitut”, eta abar. Ez al zen, bada, ene zoria gau hartan maitale denen domino berdina ekarri izana, Quevedo baino zoriontsuago gainera, zeina gauez agertzen baitzitzaion zain zegoen orori, jotzeko? –Aizu, aizu! Halako batean aurkitu zaitut—esan zidan beste maskaradun lirain batek, besotik helduz, eta itxaropen gogobeteagatik aztoraturiko ahots eztiaz. Asko daramazu nire bila? —Egia esan, ez, ez bainuen espero zu aurkitzerik. |