Non so in qual modo, ma i miei scolarini erano venuti a sapere che quel giorno era il mio compleanno. Me li vidi arrivare alla scuola col vestito delle feste e con un regalino tra le mani.
Chi mi portava una penna elegante, chi un libriccino da messa, chi un astuccio da lavoro, chi un bel mazzo di fiori freschi. Io fui consolata e attristata da quella vista: consolata perchè qualunque segno di gratitudine o d'affetto che mi venisse da quei buoni figliuoli mi toccava il cuore e mi faceva parer leggiero ogni sacrifizio: attristata, poichè pensavo che i denari occorsi in quelle compre, potevano venir destinati a più nobile uso. A ogni modo, accolsi serenamente quelle care dimostrazioni d'amore.
Un bambino solo, il più povero, non mi offrì nulla: ma dal suo contegno imbarazzato e dal suo visetto malinconico argomentai quanto dovesse soffrire. Lo chiamai e quando l'ebbi vicino me lo strinsi ripetutamente fra le braccia, baciandolo. Incoraggiato da quelle carezze, il poverino mi pose tra le mani un involtino e fuggì vergognoso.
Sorpresa e incuriosita, lo aprii senza che nessuno potesse accorgersene. Vi erano.... indovinate!.. Tre pallottoline di zucchero!
Lo richiamai subito da me.
--Lo sapevi che mi piacesse lo zucchero? gli chiesi sorridendo.
--Me lo sono figurato! Mi piace tanto a me!
--E tu, ripresi commossa, l'hai certo chiesto alla mamma e....
--No signora! replicò prontamente, non ho chiesto nulla a nessuno; glie l'ho serbato proprio io, di mio....
--Ma pure....
--La nonna, quando mi dà il caffè e latte, mi mette sempre nella chicchera due o tre pallottoline di zucchero per indolcirlo. Io ho levato lo zucchero....
--E il caffè e latte?... chiesi con la gola serrata.
--L'ho preso amaro!
Mario, piccolo Mario, dove sei tu? Forse il fumo delle officine avrà annerito il tuo viso d'angelo, forse a quest'ora lavorerai i campi dove biondeggia la messe e si matura, al sole, la vite, forse ti accoglieranno le navi avventurose dove il lavoro è sì duro, la speranza sì fallace....
Ma chiunque tu sii, operaio, agricoltore o uomo di mare, il tuo posto è fra i nobili cuori, per quali l'amore è sacrifizio, l'abnegazione, dovere.
Mario, piccolo Mario, se tu per un momento potessi entrare nella mia stanzetta da studio, vedresti molte carte, molti libri, molti ninnoli; e vedresti anche, custoditi in una piccola campana di vetro, tre pezzetti di zucchero, un nome, una data! | Ma nafx kif, imma l-istudenti ċkejknin tiegħi saru jafu li dakinhar kien jum twelidi. Rajthom jaslu l-iskola libsin pulit b’rigal zgħir f’idhom. Min ġabli xi pinna sabiħa, min xi ktejjeb tal-quddies, min xi kaxxa tax-xogħol u min xi bukkett fjuri friski. Kont kuntenta u fl-istess ħin xi ftit imdejqa; kuntenta għax kwalunkwe sinjal ta’ ringrazzjament jew ta’ imħabba ta’ dawk it-tfal twajbin kien imissli qalbi u jħaffifli kull sagrifiċċju; imdejqa għax kont naħseb li l-flus li ntefqu biex inxtraw dawk ir-rigali setgħu jintużaw aħjar. Madankollu, ilqajt bil-ferħ dawk il-ġesti ħelwin ta’ imħabba. Tifel wieħed biss, l-aktar fqir fosthom, ma tagħni xejn: imma mill-imġieba tiegħu ta’ mistħija u l-wiċċ ċkejken imdejjaq, intbaħt kemm kien qed ibati. Għajjatlu ħdejja, għanaqqtu u bistu għal darba darbtejn. B’dawn il-karezzi il-povru tifel rabba l-kuraġġ, poġġieli f’idi qartas u ħarab mistħi. Maħsuda u kurjuża, ftaħtu mingħajr ma ħallejt lil ħadd jarani. Aqta x’kien fih ... tlett kubi taz-zokkor! Mill-ewwel erġajt sejjaħtlu. - Kont taf li nħobb iz-zokkor? staqsejtu bi tbissima. - Hekk ħsibt! Jien inħobbu ħafna! - U int, komplejt komossa, żgur tlabtu lill-ommok u..... - Le! dlonk irrisponda, ma tlabt xejn lil ħadd; warrabtu jien, minn.... - Ukoll ..... - In-nanna, meta ttini l-kafe bil-ħalib, dejjem tpoġġi żewġ jew tlett kubi taz-zokkor fil-kikkra biex jiġi ħelu. Jien ġbart iz-zokkor... - U l-kafe bil-ħalib?... staqsejtu b’għoqda fi grieżmi. - Xrobtu morr! Mario, ċkejken Mario, fejn inti qiegħed? Forsi id-duħħan tas-sigarretti fl-uffiċini qed isewwidlek dak il-wiċċ ta’ anġlu, forsi bħalissa qiegħed taħdem fl-għelieqi fejn il-ħasda qed tisfar u l-għeneb isir fix-xemx, forsi jilqgħuk il-vapuri fejn ix-xogħol huwa daqshekk iebes u t-tama daqshekk qarrieqa..... Imma int x’int, ħaddiem, bidwi jew baħri, postok huwa fost dawk ta’ qalb nobbli, li għalihom l-imħabba hija sagrifiċċju u ċ-ċaħda hija dmir. Mario, ċkejken Mario, kieku tista’ tidħol f’kamarti, imqar għal mument, tara ħafna karti, ħafna kotba, ħafna oġġetti; u tara wkoll, magħluqin f’bomblu zgħir tal-ħġieġ, tlett bċejjeċ taż-żokkor, isem u data! |